Daar zit je dan te wachten. Samen met een paar honderd andere mannen en vrouwen, te wachten. Kinderen zijn er ook, maar gelukkig niet van die blèrende baby’s. Dat is de echte hel van een lange vlucht, erger dan het constant scheten laten: jankende kinderen.
Nu is iedereen rustig. Iedereen is aangepast. Geacclimatiseerd.
Ik zit op Zanderij, het belangrijkste vliegveld van Suriname en ik wacht op het vliegtuig die me terug naar huis brengt.
Mijn eerste vakantie in Suriname zit er op.
Buiten regent het weer, ik heb geleerd dat de regenbui meestal maar een kwartier duurt. In dat kwartier valt wel de inhoud van een vijver naar beneden.
Soms met een donder en een bliksem en wind, veel wind.
Ongeveer elke dag heeft het geregend, een kwartier dus. Zelfs net na aankomst begon het te regenen. Deze regen deed me wel aan Nederland denken, al regent het harder en korter. Gelukkig is het wel een stuk warmer.
Zanderij – Het vliegveld
Vanaf het vliegtuig moet je naar de douane lopen om daar een lange tijd in de rij te gaan staan.
Wegens omstandigheden mochten wij mee met de bus en snel voorbij de douane.
De bagageband is automatisch. Wat ik niet had verwacht. Ik heb zelfs nog onder de bang gekeken of dat er geen pygmeeën liepen, maar dit was niet het geval.
Na de bagageband mag iedereen naar de ontvangsthal, oftewel ‘buiten’.
Van daaruit is het ongeveer een uur rijden naar Paramaribo, wel over de ‘highway’. Een tweebaans snelweg die waarschijnlijk door Belgen is aangelegd.
De schrik was groot toen bleek dat wij niet met de auto werden opgehaald. Wij moesten weer terug door de douane, die vriendelijk naar ons knikte. Terug naar de landingsbaan, die ze hadden omgetoverd tot startbaan.
We gingen met een klein vliegtuigje, iets groter dan zo een piepschuim propeller vliegtuigje die je wegschiet met een elastiekje, naar Paramaribo.
Zelfs ik, met mijn hoogtevrees, heb me toch vermaakt in dat vliegtuigje. Op deze manier meteen veel van het land gezien, in ieder geval beter beeld dan Google Maps. En vanuit de lucht kon je zien hoe de regenbui zich van ons af verplaatste.
Onderkomen
Wat opvalt zijn de woningen. Echte hoogbouw kennen ze niet in Suriname, de meeste mensen wonen in huis. Dat is wel wat anders dan in Amsterdam Zuidoost. Misschien is dat maar goed ook, want de meeste gebouwen lijken op het eerste gezicht niet zo stevig en goed onderhouden. Sommige daken worden op hun plek gehouden door stenen, geen dakpannen, maar stenen die de golfplaten op hun plek moeten houden.
In de toekomst zal dat wel moeten veranderen, want het klimaat gaat roet in het eten gooien.
Klimaat
In juni is het regentijd, weet ik nu. De kleine regentijd. De grote is ergens aan het eind van het jaar. Zoals ik al zei regent het eventjes en daarna is het weer droog. Tijdens onze vakantie was er echter ook een storm die over het land heen raasde. Heel Suriname in rep en roer, dit hadden ze nog nooit meegemaakt. Donder, bliksem, harde wind en veel regen, heel veel regen. Het was de volgende dag dan ook groot nieuws dat her en der straten waren volgelopen. ‘Hoe kon dat allemaal gebeuren?’.‘Wie is schuldig?’. Als ze een trein hadden gehad in Suriname, dan had die vast niet gereden.
Televisie
Op de Surinamse televisie zijn geweldige programma’s te zien. Tenminste de Amerikaanse cartoons en films, ook de Amerikaanse commercials zien er goed uit. Zelfs series worden uitgezonden, in willekeurige volgorde, dat wel. De Surinaamse programma’s zijn zoniet nog beter, in ieder geval hebben ze meer amusementwaarde. Het overdreven articuleren en de kapotte steadycam gemixed met overdreven harde achtergrondmuziek toverden altijd een lach op mijn gezicht. Zelfs als de verkeersdoden worden uitgezonden, gebeurt dit met een leuk liedje op de achtergrond.
Uitgaan
Als je wil uitgaan in Suriname zijn daar genoeg mogelijkheden voor. Wat je het best kan doen is eerst naar een ‘casino’ gaan. Daar krijg je, zelfs als je een paar kwartjes speelt, gratis alcohol en sateetjes. Als je rookt kan je zelfs gratis sigaretten krijgen. Ze kijken dan wel waar je je geld aan uitgeeft, bij de roulette krijg je Marlboro, bij de kwartjes automaat krijg je een vloeitje en wat shag.
Natuur
Hier heeft Suriname veel van. In huis lopen Kamrawintjes, deze beestjes zijn erg schuw maar ze eten wel de muskieten op. De muskieten, de hel van Suriname, bijna geen last van gehad. Ik had een goed middel daarvoor, mijn vriendin, die helemaal lek is geprikt.
Buiten de stad is de echte natuur en die is mooi.
Eten
Veel en lekker. Wat het allemaal was weet ik niet. Niet ziek geworden dus het zal wel echt eetbaar zijn geweest.
Al met al is Suriname geen cultuurschok voor me geweest en ik zal over een aantal jaar wel weer terug moeten. (wat ik niet erg vind)
Nu is het tijd om te gaan. Met vertraging, maar dat is normaal als je van Suriname afkomt.
Ik heb een hoop geleerd en ik hoop dat ze van mij hebben geleerd om het allemaal wat rustiger aan te doen.
Enjoy the moment.