Aangezien Amsterdam zichzelf ziet als wereldstad hebben ze ook een metrodienst verzonnen.
Een normale metro gaat volgens mij onder de grond, maar in Amsterdam rijden ze vooral boven de grond. Eigenlijk is het gewoon een Madurodamtreintje.
Bijna dagelijks neem ik de metro naar mijn werk, mijn werk is heeeeeeeeelemaaaal aan de andere kant van de stad. Dus dat red ik nooit op de fiets.
Dan zit ik dus zo een half uur in de metro, enkele reis.
Natuurlijk maak je van alles mee in de metro, zo ook een paar dagen geleden.
Net klaar met werken, uitgeput van het zwoegen en ploeteren, dus blij dat ik naar huis mag.
Helaas was ik niet de enige, dus de metro zat al weer snel stampvol.
Gelukkig was ik als één van de eerste binnen dus had ik nog snel een zitplaats kunnen bemachtigen. Want op mijn werk zit ik natuurlijk ook niet heel de dag.
Nadeel was dat ik wel dicht bij de ingang zat, dat is ook meteen de plek waar al de mensen die later instappen gaan staan.
De volgende halte gebeurde dus ook het onvermijdelijke. Zo een ouw vrouwke, grijze haren, rug krommend, gewoon zo een standaard ‘roodkapje oma’, stapte in.
Al de stoelen bezet, iedereen stoïcijns voor zich uitstaren, beetje dat vrouwke negeren. Maar ja, ze kwam dus recht voor mijn neus staan.
Dus ik, met mijn Brabantse gemoedelijkheid, tik ff dat menske tegen haar arm aan en vraag of ze misschien wil zitten.
Maar nee hoor, oma is eigenwijs en blijft liever staan.
Nou mooi is dat. Metrootje rijdt verder, volgende halte stappen nog meer mensen in. En zien dus allemaal dat oude ding daar staan. Je ziet ze al denken: ‘die brutale aap heeft geen respect voor oudere vrouwen’. Zit ik daar met al mijn aardigheid en ongepast gevoel van schaamte op een stoeltje ongemakkelijk te wezen.
De eerst volgende bejaarde die me dit weer probeert te flikken die krijgt gewoon een lowkick op der knieën zodat ze niet meer kan staan. Of ik ga ff ergens een taser halen en dan schiet ik gewoon een paar honderd volt door zo een vooroorlogslijf heen.
Of ik ga me gewoon de Amsterdamse mentaliteit aanmeten…
not