Het is donker buiten, ergens staan sterren aan de hemel.
Als ik naar buiten kijk zie ik in de verte de rode lampen van één of ander gebouw. Het lijkt op een flat. Maar het is ook Amsterdam, dus het kan ook zomaar een opgestapelde hoerenkiet zijn.
Nee, dat is raar.
Verder zie ik weinig buiten. Het is immers alweer laat. En ik heb de rolgordijnen naar beneden gerold, dat zal ook niet helpen.
Binnen is het wel licht.
Licht van het scherm van mijn laptop.
Licht van de Ikealamp in de Ikea lamp die boven de Ikea tafel hangt.
Licht van de televisie. Die televisie die groter leek toen ik hem kocht, maar bij het eerste gebruik met de minuut normalere maten aannaam.
Licht van mijn telefoon die naast me ligt en die ik om de haverklap oppak om te kijken of iets of iemand mij iets nuttigs heeft te melden. Even kijken.
Batterijvoeding 15%
Met een simpel patroon ontgrendel ik mijn scherm, de derde poging.
Morgen wordt het 18 graden.
Kut, de zomer is alweer voorbij, de winterdepressie ligt op de loer.
HA, depressie.
You can’t catch me.
Batterijvoeding 14%
Reclame op de televisie. Het beeld lijkt ineens weer groot.
Na de reclame gaat de American Footballwedstrijd weer verder.
De presentatoren lullen veel, maar niet zo storend als bij voetbal.
Muziek op de achtergrond schreeuwt: “I am on the highway to hell!”
Ik knik instemmend.
De wedstrijd is spannender dan deze tekst.
Maar daar had je bij moeten zijn. Your loss.
Op he telefoonschermpje is geen spanning meer te ontdekken. Wellicht slaapt iedereen om morgen weer lekker fris en fruitig op hun werkplek te verschijnen. Good for them.
De warmte van de laptop op mijn schoot verschroeid langzaam de zwemmertjes tussen mijn benen.
Nobody cares.
Batterijvoeding 13%