Soms, maar ook weleens af en toe doe ik iets goed voor deze wereld.
Zo werd ik ruim 36 jaar geleden geboren, dat zou op zich al genoeg moeten zijn geweest.
Maar ik ben zo een goedmens dat ik nog weleens vaker iets goeds heb gedaan.
Zo ben ik ook lid van het Wereld Natuurfonds, dat geeft mij dan weer een goed gevoel als ik met mijn maat 43 Timberlands de hersenen van een kever verbrijzel.
Een beetje hetzelfde idee dus als de Ronald McDonalds huizen. Ik weet dat ik slechte dingen doe, maar ik heb altijd iets achter de hand waarmee ik mijn kromme gedrag recht kan lullen.
Maar ook geef ik weleens een euro (of een lager bedrag) aan een zwerver/bedelaar/Jehovagetuige.
Zo woonde ik onlangs een jaar in het centrum van Eindhoven. En met centrum bedoel ik dus ook het centrum, daar waar mensen hun geld uitgeven aan nutteloze koopwaar.
In één van de eerste weken dat ik daar woonde werd ik buiten aangesproken door een bebaarde vagebond die graag een euro wou hebben om wat te eten te kopen.
Negenennegentig van de honderd keer heb ik sowieso geen kleingeld bij (vraag maar na bij mijn vrouw die altijd moet voorschieten) maar nu voelde ik dus in mijn zakken wat los muntgeld. Ik haal het uit mijn zak, kijk er ff snel naar en haal het twee euro munt ertussenuit en geef de rest aan de beste man. Hup, weer iemand blij gemaakt.
Die man blij (denk ik) en ik blij.
Ik snel van die twee euro een kraslot gekocht natuurlijk, want ik denk meteen dat mijn karmameter vol is gelopen.
Helaas weer niks gewonnen, in ieder geval die zwerver nog blij. En de Stichting de Nationale Sporttotalisator ook denk ik.
Maar nu leek die zwerver gewoon een fotografisch geheugen te hebben. Elke keer als ik in de buurt kom ging volgens mij zijn suckerradar van ‘ping ping ping’ of ‘katsjing katsjing’ en kwam hij naar me toe om te vragen hoe het met me ging.
Nee, natuurlijk niet, hij vroeg of ik een euro had.
Had ik natuurlijk niet.
Voelde ik me toch soms best lullig over. Soms voelde ik ook gewoon met mijn handen in mijn zakken of ik niet echt wat klein geld ergens had verstopt.
Zo had ik hem een keer bijna een muntje van de Jumbo gegeven, had hij een winkelwagentje kunnen pakken. Maar dat had ik zelf ook best lullig gevonden, kan hij de Jumbo in, maar niks halen.
Zo voel ik me ook altijd als ik over de A2 rijd voorbij Louwman Exclusive.
Kwijlend in mijn wagentje kijk ik dan naar al die auto’s zo dichtbij, maar toch ver weg.
Dus zo harteloos ben ik niet en dus zei ik gewoon dat ik geen geld had en liep gewoon door.
Afijn, nu ben ik verhuisd en zal hij verder weinig hinder ondervinden van mijn geldloze zakken.
Nu woon ik ook niet meer in het centrum van een stad en kan ik mij redelijk vrij bewegen als ik naar de winkels ga.
Zo was ik pas met de auto naar de Amsterdamse Poort om een aantal boodschappen te doen en te pinnen want ik moest geld hebben om de auto te wassen. Ja, bij de wasstraat kan je niet pinnen. En als je ergens niet kan pinnen verdwijnt dus minimaal 80% van de inkomsten in de broekzak en niets bij de belasting. (leermomentje voor u)
Maar daar heb ik dan weer geen problemen mee, want zwart geld is ook geld. (ander onderwerp, stop ik nu mee)
1+1=2
Ik heb gepint en wat boodschapjes gedaan, ergo ik heb wat kleingeld in mijn broekzak.
Loop ik met mijn parkeerkaartje naar de automaat, hoor ik een zachte stem iets mompelen.
Opeens hoor ik de stem iets luider, wat hij zegt hoor ik niet precies. Ik kan twee woorden herleiden, ‘euro’ en ‘daklozenkrant’.
Ik kijk de kant op van waar het geluid vandaan komt.
Zie ik daar een rastaman in het zonnetje zitten chillen, met een aantal krantjes in zijn handen. Het had net zo goed de Metro kunnen zijn.
Deze man zit daar gewoon zo relakst te ‘werken’ in de zon. Mompelt af en toe iets over een euro en geniet weer verder van de zon. Waarschijnlijk heeft hij ook van wat andere dingen genoten omdat hij zo tranquil daar zit.
Dat kan ik dan weer wel waarderen, die ontspannenheid, dat gemak.
Zoals de rijken steeds rijker worden door weinig te doen, zo ontvangt deze ‘dakloze’ ook zijn bijdrage door behoorlijk weinig te doen.
Misschien had hij eerst veel moeten doen zodat hij al een fortuin had opgebouwd, maar deze man zag er toch best wel gelukkig uit.
Ik heb net een losse euro terug gekregen van de parkeerautomaat, dus ik weet dat ik hem iets kan geven.
Ik weet ook dat ik het hem gun, ik gun het juist omdat hij daar zo ontspannen zit.
Ik gun hem die euro, dus ik geef hem die euro.
Die daklozen krant gooi ik later ongelezen in de prullenbak.
Dat daar een paar bomen voor zijn gestorven maakt niet uit, ik ben toch lid van het Wereld Natuur Fonds.