Lopend door de straten dartelen de woorden door mijn hoofd.
Ze vormen zinnen, zinnen zoals ik ze nog nooit heb geschreven.
De zinnen vormen een verhaal. Een verhaal in mijn hoofd dat ik wil vertellen.
Een verhaal dat ik moet vertellen.
Dit verhaal zal de wereld verbeteren, de wereld verbreden.
Ik weet niet hoe snel ik thuis moet zijn om de zinnen te ontketenen uit mijn hoofd.
Ze willen eruit, ze willen op mijn scherm, op papier.
Ik ben thuis.
Plof neer op de bank en pak snel mijn laptop op schoot.
Mijn hoofd komt bijna tot ontploffing, de woorden staan klaar om als een lavastroom uit mijn vingers te komen.
De tekstverwerker aangezet en ik staat naar een wit scherm, een wit vel.
Een wit canvass. Blanco.
De woorden die in mijn hoofd dartelden zijn verdampt, een leegte.
De tekst, het verhaal dat de wereld zou veranderen is verdwenen.
Het is weg.
Fuck it.
Ik open Internet Explorer en zet wat porno op, daar is de wereld ook niet slechter van geworden.