Vandaag is het weer zo ver. Tijd om te stemmen. Stemmen voor de gemeenteraad.
Mijn stem is goud waard.
Tenminste, dat zeggen ze.
Het is belangrijk om te stemmen.
Als je niet stemt, dan mag je ook niet klagen.
Dan mag je vier jaar lang niet klagen.
Daar ligt dus al een probleem.
Ik ben een Nederlander, ik hoor te klagen.
Klagen over alles. Over het weer, te koud, te warm.
Klagen over voetbal. Over de partijdige scheidsrechters en de luie overbetaalde voetballertjes.
Nu klaag ik al over vier jaar niet kunnen klagen.
Het is om gek van te worden.
Het is ook niet mogelijk om te winnen.
Ik stem niet, ik verlies.
Ik stem, ik verlies.
Het maakt niet uit wat ik stem.
Ik weet ook wel dat mijn stem niet uit maakt.
Het maakt niet uit wie er door mij in de gemeenteraad komt.
Ik weet ook wel dat die mensen die zometeen de gemeenteraad gaan vormen bij elk ding waar ik voor of tegen ben water bij de wijn gaan doen.
Over vier jaar is uiteindelijk niets waar ik specifiek voor ben en niets waar ik expliciet tegen ben door gegaan.
Toch heb ik gestemd.
Ik heb me zelfs voorbereid.
Niet één, maar twee kieswijzers ingevuld.
Zelfs het programma van twee partijen proberen te vergelijken.
Van één deed de website het niet. Dus van het vergelijken is niet veel overgebleven.
Wel heb ik even kunnen klagen over een niet werkende website. OF moet ik zeggen, de website die geen Arbeid verrichte (hint)?
In de avonduren, ben ik uit mijn luie stoel gekomen, heb de deur achter me dicht getrokken en ben op wandeling gegaan naar het stemlokaal 100 meter verderop.
Met het, zo blijkt later, met bacteriën overbeladen rode potloodje in mijn hand heb ik een cirkeltje rood gekleurd.
Daarna ben ik naar huis gegaan, heb mijn handen grondig gewassen terwijl ik uit het raam kijk.
De zon is net ondergegaan. De hemel kleurt rood. Net zo rood als het stempotlood.
Wat is hier de deal?
Brand de hemel?
Heb ik nu al verloren?
We zijn net begonnen, nog vier jaar te gaan.
Op naar de volgende verkiezing.
Klagend over die klootzakken waar ik nu op heb gestemd.
Vier jaar lang ga ik genieten van mijn eigen geklaag.