20.000 kinderen werken in Apple-fabrieken, zo blijkt uit een onderzoek van een aantal journalisten.
“Kinderarbeid, dat kan en dat mag niet!!” roepen alle babyboomers in koor terwijl ze op hun Ipad door het nieuwsbericht scrollen.
“Wij weten van niks,” roept Apple. En ik geloof ze, want anders waren de Apple-produkten wel goedkoper/
Van mij mag het best, kinderarbeid.
Werken moeten ze, werken voor hun eten. Want ze moeten ook eten.
Er is geen geld voor studie, dus dan maar werken. Dan hebben ze nog wat aan hun leven. Ze doen iets nuttigs. Ze maken de Westerlingen vrolijk met hun nieuwe produkten.
En vele kinderhandjes maken licht werk.
Weet je wel hoe lang een volwassen man bezig is om al die schroefje in een MacBook los te schroefen?
Het antwoord is lang. En fout. Ik heb mijn MacBook een keer ter reparatie aangeboden bij de AppleStore. Daar mag je toch kwaliteit verwachten denk je dan. Ok hij is gemaakt. Een halve week later.
Als een klein kind er zijn, of haar (laat ik niet gaan discrimineren), kleine buigzame vingertjes in had gemanoeuvreerd dan had het binnen een dag klaar kunnen zijn.
Waarschijnlijk had dat kind, bij het sluiten van de MacBook, wel de schroefjes op de juiste plek gedaan.
En wat moeten die kinderen anders doen? Ze hebben geen geld voor school, laat staan voor een spelcomputer.
Dan haal je zo een jongen uit de fabriek en zet je hem op een school. Dan baalt hij als een Westers kind van wie zijn mama zijn computerspel afpakt. De jongen gaat naar school. Alleen.
Zit in de klas. Alleen.
Pauze. Alleen.
Buiten spelen, tegen een steen aantrappen. Alleen.
Al zijn vriendjes en vriendinnetjes zijn lekker aan het werken in de fabriek.
Dan gaat het ook nog regenen.
Moet hij naar huis, het huis met allemaal lekkages omdat er geen geld is voor een nieuw zeil.
Zit hij daar, nat en koud. Terwijl de rest van de familie lekker warm in de fabriek zit.
En soms mochten ze wel 16 uur per dag blijven. Dat is toch aardig van het bedrijf. Lekker warm en met heel je familie bij elkaar.
Daarvoor moet je hier niet bij je baas aan te komen.
“Goedemorgen Chef, vandaag heb ik mijn familie maar meegenomen. Ze gaan me helpen met de jaarrekeningen op te stellen.”
Denk je dat je baas dan vrolijk in zijn kantoor gaat spelen met zijn Ipad?
Nee natuurlijk niet, want die heeft hij geen.
Want dat kind die zijn Ipad zou maken zit zich thuis te vervelen. Hij voelt zich nutteloos en hopeloos.
De jongen gaat nog een aantal dagen naar school. Hij leert er de tafel van 10. En hij leer hoe hij moet schrijven.
Na de dagen gaat hij naar de fabriek aan de andere kant van de stad. Hij hoopt dat hij daar mag komen werken, bij Apple is hij niet meer welkom.
Omdat hij heeft leren schrijven wordt hij aangenomen.
Helaas voor een lager salaris en op een tochtige locatie.
Een dag later zit hij achter de borduurmachine en borduurt hij op een lapje leer:
“Nike Air Max 9”