Blauwe Maandag, de hel van het jaar. Iedereen nog net iets depressiever dan normaal. Allemaal nog net iets meer zeuren over de crisis. Fuck de gulden, we willen de florijn terug.
Alle vrouwen zijn weer een stuk lelijker dan gisteren en zeuren op een nog net iets zeurderigere toon dan dat ze normaal doen.
Zelfs dieren worden gek op deze maandag. De hond komt om de haverklap vragen om aandacht en daar word je dan weer depressief van, want niemand geeft jou een aai over je bol. Stomme hond, doe niet zo vervelend.
Het weer maakt je nog depressiever, het is koud en het lijkt nog kouder. Blauwe maandag, als je tien minuten buiten staat wordt je vanzelf blauw.
En als je weg moet ben je helemaal de sjaak. Op weg naar je auto voel je je alsof je mee doet aan RedBull crashed-ice. Alleen ben jij die ene die bovenaan meteen struikelt en helemaal naar beneden glijd.
Ben je uiteindelijk in je auto, bevroren. Bevroren en chagrijnig.
Extra chagrijning omdat je de ramen hebt moeten krabben.
Verwarming aan, werkt pas over 10 minuten.
Ga je rijden. ‘Ok, dit kan nog leuk worden’, denk je zelf als je de besneeuwde weg voor je ziet.
Je auto veranderd in een rally wagen en jij denkt even dat je Ken Block bent. Volle vaart vooruit, gaspedaal ingetrapt.
Tien seconden later heb je grip op de weg onder de sneeuw en ga je met vijf kilometer per uur vooruit.
‘Ah, daar komt een bocht. Tijd voor die handrem.’
‘Ja, hij glijd lekker… maar hoe stop ik dit eigelijk?’
BAM
‘Godverdomme, kut trottoir.’
En daar sta je weer stil, met twee wielen tegen het trottoir. Geen schade, behalve een gebroken ego.
Langzaam probeer je weg te rijden. En je glijdt verder.
Alle andere weggebruikers rijden nog net iets slechter dan op zondag. Je ergert je groen en geel aan al die mongolen op de weg die denken dat ze het ravijn in glijden als ze harder dan 50 km/u gaan.
Hup, werken.
Een maandag is al klote, maar dan ook nog een blauwe maandag. Binnen een uur heb je al drie bakken koffie op. Koffie uit die automaat die normaal al niet te zuipen is. Je collega’s zijn gelukkig wel stil, ook zij hebben een klote dag. Een blauwe maandag.
Je beleefd heel je 40-urige werkweek in een dag.
’s Avonds is het eten weer niet te vreten. Het is niet met liefde gemaakt, het is een bij elkaar geraapte rotzooi. En tijdens het eten zie je op tv het ene na het andere kookprogramma voorbij komen met de lekkerste en mooiste sterren gerechten. Daar zit je op je blauwe maandag, op je zwarte bank, met je witte bord met smurrie.
De rest van de avond komt er niets op televisie. Het nieuws meldt alleen maar nare dingen, oorlog, crisis en Badr die vrijkomt.
Tijd om er een eind aan te maken.
Tijd om naar bed te gaan.
Natuurlijk kan je geen fijne houding vinden, is je dekbed ijskoud en kan je niet slapen van de koffie.
Maar ook aan Blauwe Maandag komt een eind.
Vanaf morgen gaat alles weer beter.
Uiteindelijk gaat de zon weer schijnen, geeft iemand jou een aai over je bol en zit Badr weer waar hij hoort.