Daar lig ik dan in bed.
Mijn ogen open. Ze moeten dicht, maar daar hebben ze geen zin in.
Dat kan komen omdat ik na het avondeten ‘eventjes’ ben gaan liggen om uit te rusten.
Nu lig ik hier onder een warme deken. Naast mij een zacht snurkje van mijn vrouw.
Morgen zegt ze dat dit komt omdat ze verkouden is.
Dat geloof ik wel, want het is een excuus die ik ook gebruik.
Het is ‘verkouden’ of ‘erg moe’, twee goede redenen om ongegeneerd een paar tonen harden te ademen.
In mijn hoofd malen verschillende gedachtes.
Goede gedachtes deze keer.
Het zijn ideeën, ideeën om zaken aan te pakken.
– Ideeën over verhalen die te vertellen zijn
– Ideeën over foto’s die te maken zijn
– Ideeën om geld te verdienen
Ik weet niet precies wat de beste ideeën zijn, maar ze zijn allemaal leuk.
Dat geld verdienen klinkt altijd wel goed in de oren.
En het is zeker een goed idee.
Een idee dat me niet alleen rijkdom gaat brengen in de vorm van geld maar ook in de vorm van vrijheid.
Meer vrije tijd en meer geld, dat klinkt als muziek in de oren.
In mijn hoofd begin ik het idee uit te werken.
Er moet een website komen, dat zal wat geld kosten.
De website moet ontworpen worden.
Ik bedenk hoe de website eruit zal zien en hoe het werkt. Het wordt gebruiksvriendelijk. Simpel, zodat simpele mensen er ook mee kunnen werken.
Overzichtelijk, je ziet meteen wat je moet hebben en waar je moet zijn.
KISS, Keep It Stupid Simple, zei de leraar vroeger. Dat is één van de weinige dingen die ik heb onthouden van school.
Mijn gedachten maken een uitstapje naar mijn schooltijd. ‘Wat heb ik nog meer onthouden?’
‘Think global, act local.’
De gedachten van school waren zo weer voorbij.
Terug naar mijn nieuwe project. Geld maken, geld verdienen en mijn vrijheid terugkopen.
Ik verzin een naam. Het is een pakkende naam, het past de website en de dienst die ik lever.
De naam zal ‘top of mind’ zijn. Mensen zullen op straat lopen en opeens zal de naam in hun hoofden dansen en er niet meer uitgaan.
Makkelijker dan Bol of Marktplaats.
Mijn ogen kijken even naar opzij, naar mijn vrouw. Ze slaapt nog steeds. Straks wordt ze wakker en zal ik haar vertellen over mijn geweldig plan om de wereld te veroveren.
Even denk ik aan Pinky and The Brain. Ik voel me Brain, ik ga de wereld veroveren. Al die domme mensen zullen niet weten wat hun overkomt.
BAM
Daar ben ik dan. Ik met mijn dienst. De verlosser.
Ik denk terug aan de naam. Ik ben er tevreden over.
Een slogan hoort er ook bij. Het moet rijmen, want bijna alle goede slogans rijmen.
– Paturain, da’s pas fijn
– Zeg maar nee, dan krijg je er twee
– Jazeker, de Hypotheker
– Retteket, naar Beter Bed
Mijn slogan is beter, veel beter. Veel simpeler en duidelijker ook.
Eigenlijk wil ik het idee helemaal uitwerken, uitschrijven en aan de slag gaan.
Ik kijk op mijn telefoon om te zien hoe laat het is.
‘Pffff, het is al best laat. Morgen weer vroeg op om te gaan slaven.’
Denk ik.
‘Ha, laat ik maar gaan slapen, des te eerder kan ik daar weg.’
Ik geef mijn vrouw nog een kus op haar wang. (romantisch als ik ben)
Draai op mijn zij en doe mijn ogen dicht.
Een aantal uren later wordt ik gewekt door Super Mario.
Het is tijd om op te staan.
Ik maak mijn vrouw wakker omdat ik haar iets moet vertellen.
Ik weet nog dat ik haar iets moet vertellen.
Maar wat ook alweer?
Ik had een goed idee. Dat weet ik nog.
Maar ‘wat’ is dat goede idee?
Ik ben het vergeten.
In mijn hoofd hoor ik twee intrigerend piepstemmetjes:
“Gee, Brain, what do you want to do tonight?”
“The same thing we do every night, Pinky – try to take over the world!”